Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες στην αριθμητική ή Δυσαριθμησία

Γιατί όταν κάνω επαλήθευση δεν βγάζω το ίδιο αποτέλεσμα;

Γιατί τα μαθηματικά είναι τόσο δύσκολο μάθημα;

Γιατί σε όλα τα υπόλοιπα μαθήματα τα καταφέρνω, εκτός από τα μαθηματικά;

Σε πολλούς μαθητές τα ερωτήματα αυτά αποτελούν αυτά μένουν καθημερινά αναπάντητα και αποτελούν τροχοπέδη στο να αποτελέσει το σχολείο απόλαυση για μάθηση. 
Σύμφωνα με τα δύο σημαντικότερα προγράμματα ψυχιατρικών διαταραχών, το ICD-10  και το DSM-IV, τα άτομα που χαρακτηρίζονται από τις  διαταραχές στις αριθμητικές δεξιότητες, έχουν κατώτερες αριθμητικές ικανότητες από τη γενική τους νοημοσύνη. Φυσική απόρροια του γεγονότος αυτού είναι να επηρεάζεται η σχολική τους επίδοση και ως εκ τούτου να προκύπτει πολλές φορές και ο αποκλεισμός από την τάξη. Δεν είναι λίγες οι φορές που επέρχεται και η παραδοχή εκ μέρους τους ότι είναι ηλίθια. Μακροπρόθεσμη συνέπεια είναι ότι κουβαλούν σε όλη τους τη ζωή ένα πρόβλημα που θα τους εμποδίζει στο να πραγματοποιήσουν το στόχο τους.

Τί είναι η δυσαριθμησία;
Όπως και η δυσλεξία, έτσι και η δυσαριθμησία, αποτελεί δυσλειτουργία του εγκεφάλου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι προκαλείται από μια αδυναμία στις διαδρομές των νευρώνων, που αποτελούν τη βάση για την κατανόηση των αριθμών. Η διαδικασία αυτή για ένα τυπικό μυαλό μοιάζει ενστικτώδης, αλλά για ένα μυαλό που αδυνατούν οι νευρώνες να ακολουθήσουν τα σωστά μονοπάτια τους, όχι. Η δυσαριθμησία, όπως και η δυσλεξία αποτελούν σύνδρομα, δηλαδή σύνομο χαρακτηριστικών τα οποία συνυπάρχουν. Αυτό καθιστά τη διάγνωση ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση, καθώς δεν επαρκεί η ανίχνευση ενός από τα χαρακτηριστικά.

Χαρακτηριστικά των παιδιών με δυσαριθμησία:

• Παρουσιάζουν δυσκολίες στις έννοιες του χρόνου και του προσανατολισμού, με αποτέλεσμα την ασυνέπεια σε ραντεβού.
• Σύγχυση στην απομνημόνευση προσώπων.
• Η γλωσσική τους ανάπτυξη (προφορικό λόγος, γραφή, ανάγνωση) είναι τυπική.
• Η επίδοση σε μαθήματα, που δεν απαιτούν μαθηματικές δεξιότητες, είναι φυσιολογική.
• Παράλειψη, αντικατάσταση, πρόσθεση και αντιμετάθεση αριθμών, κατά τη διάρκεια γραφή κι ανάγνωσης.
• Ιδιαίτερη δυσκολία στη νοερή εκτέλεση πράξεων.
• Δυσχεραίνονται να εντοπίσουν τοποθεσίες σε χάρτες.
• Έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού, κατά τη διάρκεια που παίζουν ένα παιχνίδι και θέτουν ένα στόχο.
• Κάποιες φορές, ενδεχομένως να παρουσιάζουν δυσκολίες στο μυοκινητικό συντονισμό. Αυτό επιφέρει χαμηλές επιδόσεις σε δραστηριότητες όπως ο χορός ή ο αθλητισμός.
• Δυσκολία στην απομνημόνευση βασικών αριθμητικών δεδομένων, όπως η προπαίδεια. 

Συμπτωματολογία παιδιών με δυσαριθμησία:

• Αφαίρεση από τα αριστερά προς τα δεξιά

• Πρόσθεση από τα αριστερά προς τα δεξιά

• Διαίρεση 

• Αντιστροφή δεκάδων και μονάδων κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του πολλαπλασιαμού.

• Πολλαπλασιασμός από τα αριστερά προς τα δεξιά, με παράλειψη κάποιων γινομένων.

• Πρόσθεση κι αφαίρεση με αριστερή στοίχιση των αριθμών.

Δεδομένων των παραπάνω, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι 

1. οι μαθητές που παρουσιάζουν δυσαριθμησία, πολλές φορές μετρούν με τα δάχτυλα, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να παρουσιάζουν δυσκολία στους πολυψήφιους αριθμούς.
2.  Επίσης, δεν είναι σπάνιο, να αντιστρέφουν αριθμητικά σύμβολα, με αποτέλεσμα τη σύγχυση του αποτελέσματος. π.χ < και >.
3. Δεν μπορούν να θυμηθούν την εκφώνηση ενός προβλήματος, λόγω της αδύναμης λεκτικής μνήμης. Αποτέλεσμα αυτού είναι η πολύωρη επεξεργασία των πληροφοριών που τους δίνονται και πολλές φορές, λανθασμένη εύρεση αποτελέσματος.
4. Λόγω της δυσκολίας του προσανατολισμού, δυσχεραίνονται στις κάθετες πράξεις.

Ο ρόλος του εκπαιδευτικού:

Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να λάβει υπόψη του τις αδυναμίες του παιδιού να του διευκολύνει τη σκέψη. Αυτό θα επιτευχθεί με:

• Σύνδεση των πληροφοριών που δίνονται σε ένα πρόβλημα, με την καθημερινή του ζωή.
• Ομαδοποίηση των αριθμών με βάση κάποιο κοινό τους χαρακτηριστικό. π.χ διπλάσια.
• Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να βασίζεται στην κατακτημένη γνώση του παιδιού, με σκοπό να ακολουθήσει η εκμάθηση της επόμενης.
• Ομαδοποίηση και χρωματισμό ή υπογράμμιση των δεδομένων και των ζητουμένων.
• Επιλογή ακολουθίας ενεργειών σε ένα πρόβλημα.
• Φωναχτή ανάγνωση των προβλημάτων από το μαθητή και πολλές φορές, αλλαγή χρωματισμού φωνής στα ζητούμενα, από τον εκπαιδευτικό.
• Αλλαγή εκφώνησης ενός προβλήματος από το μαθητή, προκειμένου να το πει με δικά του λόγια.
• Χρήση προβλημάτων που σταδιακά δυσκολεύουν.
• Ενθάρρυνση προκειμένου ο μαθητής να εξηγεί τον τρόπο σκέψης του. Έτσι θα καλλιεργηθεί η μεταγνώση.
• Συχνή χρήση οδηγιών στο μαθητή.
• Υπενθύμιση με οπτικοακουστικά μέσα, των αριθμών