Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

Η σεξουαλικότητα στα άτομα με αυτισμό.

Η ανάπτυξη της σεξουαλικότητας και η έκφρασή της είναι κάτι φυσιολογικό και τυπικό σε κάθε άνθρωπο, όπως η ανάπτυξη και η έκφραση των αισθημάτων της πείνας και της δίψας.




Η επαφή μου ως εκπαιδευτικός, με άτομα με ΔΑΔ, μου δημιούργησε απορίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα των ατόμων αυτών, του τρόπους έκφρασης αλλά και διαχείρισής τους. Η άποψη μου, ότι εκπαίδευση δεν είναι μόνο η ενασχόληση με το γνωστικό μέρος, με ώθησε να κάνω μια μικρή έρευνα σχετικά με τις σεξουαλικές ανάγκες των παιδιών με αυτισμό, τους τρόπους διαχείρισης αλλά και τις περιπτώσεις που πρέπει να παρεμβαίνει ο γονιός ή ο εκπαιδευτικός.

Τα άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού είναι ασεξουαλικά ή τείνουν στην ομοφυλοφιλία?

Τα άτομα με αυτισμό ωριμάζουν σωματικά και σεξουαλικά, την ίδια ακριβώς περίοδο με παιδιά τυπικής ανάπτυξης. Οι τομείς που επηρεάζει ο αυτισμός, όπως αυτός την κοινωνικοποίησης, δεν σχετίζεται σε καμία περίπτωση με αυτόν της σεξουαλικότητας. Αρκεί βέβαια να τονίσουμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις, εξαιρετικά χαμηλής λειτουργικότητας, ενδεχομένως να μην υπάρχουν σεξουαλικές ανάγκες.

Σε ποια ηλικία πρέπει να αρχίσει να δέχεται το παιδί σεξουαλική διαπαιδαγώγηση?




Η πρώιμη διαπαιδαγώγηση, είτε σε ένα, τυπικής ανάπτυξης, παιδί, είτε σε ένα παιδί, που βρίσκεται στο φάσμα, σχετικά με τη σεξουαλική έκφραση, είναι καίρια, καθώς είναι αλληλένδετη με την ανάπτυξη της αυτοεκτίμησής του. Η γνώση και ο διαχωρισμός των μερών του σώματος σε μια γυναίκα από έναν άνδρα, γίνεται ήδη στην ηλικία των τριών, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι στην ηλικία αυτή μπορούμε να μιλήσουμε για τη σεξουαλική πράξη, καθώς ακόμη το παιδί είναι πολύ μικρό. Σε μεγαλύτερη ηλικία και ανάλογα με το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού, μπορεί να αρχίσει η μεθοδευμένη εκπαίδευση στο θέμα αυτό. Καλό θα ήταν αυτό να συμβεί, πριν το παιδί μπει στην ηλικία της εφηβείας. 

Διαφέρει η εκπαιδευση από άτομο σε άτομο?

Η σεξουαλική συμπεριφορά και οι κανόνες της διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Σε άτομα υψηλής λειτουργικότητας, μπορούμε να εμβαθύνουμε σε έννοιες, όπως η ενσυναίσθηση, η εκτίμηση και ο σεβασμός, καθώς είναι ακρογωνιαίοι λίθοι για να δημιουργηθεί στο μέλλον, μια επί ίσοις όροις σχέση με το αντίθετο φύλο, Σε άτομα χαμηλής λειτουργικότητας, μπορεί να αρκεί η επικέντρωση στους κανόνες σεξουαλικής συμπεριφοράς, σε δημόσιους ή μη,  χώρους, η και η έννοια της ντροπής.
Αρκεί, πάντα, βέβαια να τονίζουμε ότι, το πρόγραμμα και η εκπαίδευση είναι εξατομικευμένη και προσαρμοσμένη στο κάθε άτομο, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις δυσκολίες, τις ελλείψεις, τις απαιτήσεις, αλλά και τον κοινωνικό περίγυρο που βρίσκεται. Οι συμπεριφορές του κάθε παιδιού, είναι αποτέλεσμα του οικογενειακού περιβάλλοντος, του σχολικού περιβάλλοντος και όλων των εξωτερικών ερεθισμάτων που δέχεται. Η αλληλεπίδραση με γονείς, αδέλφια, δασκάλους και συνομηλίκους βοηθούν στην κατανόηση πολλών θεμάτων σχετικών με τη σεξουαλικότητα. Η δυσκολία όμως πραγματοποίησης κοινωνικών επαφών, τα κάνουν να χάνουν μερικές από αυτές τις πηγές πληροφόρησης.

Οι άγραφοι κανόνες.

Το γδύσιμο σε δημόσιο χώρο, ο δημόσιος αυνανισμός, το άγγιγμα των γεννητικών οργάνων όταν βρίσκονται κι άλλοι άνθρωποι μπροστά, είναι μερικές συμπεριφορές παιδιών που έχουν παρατηρηθεί από τους γονείς τους, κατά την περίοδο της εφηβείας. Αυτές οι συμπεριφορές μπορούν να παρατηρηθούν,είτε σε παιδιά τυπικής ανάπτυξης είτε σε παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού. Η διαφορά είναι ότι τα άτομα που βρίσκονται στην πρώτη κατηγορία, είναι σε θέση να αντιληφθούν άγραφους κανόνες, καθώς και μη λεκτικά μηνύματα, όπως χειρονομίες ή εκφράσεις προσώπου. Τα άτομα της δεύτερης κατηγορίας, λόγω της δυσκολίας κατανόησης των κανόνων αυτών, αλλά και της παρατήρησης του κόσμου γύρω τους, είναι πιο εύκολο να σταματήσουν τέτοιες συμπεριφορές. Για όλους τους παραπάνω λόγους, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα άτομα με αυτισμό, επιβάλλεται να είναι εξατομικευμένη και μεθοδευμένη.

Η αυτοικανοποίηση είναι φυσιολογική?

Η σεξουαλική αυτοικανοποίηση αποτελεί μια υγιή συμπεριφορά εκτόνωσης και σεξουαλικής έκφρασης όλων των ατόμων, χωρίς διακρίσεις. Στα άτομα με αυτισμό, ο αυνανισμός είναι, ίσως η πιο κατάλληλη εκτόνωση της σεξουαλικής ορμής . Εδώ, όμως, είναι σημαντικό να θέσουμε κάποιες προυποθέσεις, όπως ο τόπος που λαμβάνει χώρο να είναι κοινωνικά αποδεκτός, καθώς και ο τρόπος που ενεργεί το παιδί να είναι ασφαλής. Η αυτοικανοποίηση είναι μια πολύ συχνή συμπεριφορά στα άτομα με αυτισμό, εξαιτίας της έλλειψης έκφρασης συναισθημάτων και δημιουργίας σχέσεων με το άλλο φύλο, καθώς και ο συχνός ερεθισμός των ερωτογενών του ζώνων.

Σε ποιες περιπτώσεις, πρέπει να διακοπεί η συμπεριφορά αυτή?

Όπως ανέφερα και παραπάνω, η έλλειψη κατανόησης άγραφων κανόνων, μπορει να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες και μη αποδεκτές συμπεριφορές, όπως ο αυνανισμός σε δημόσιο χώρο. Σε αυτή την περίπτωση, προτείνεται η ήρεμη διακοπή και με τον κατάλληλο τρόπο να δώσουμε στο άτομο, το χρόνο που χρειάζεται να κατανοήσει ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά δεν είναι πρέπουσα. Στη συνέχεια, αναθέτουμε στο άτομο, δραστηριότητα που απαιτεί τη χρήση και των δύο χεριών, καθώς και νοητική συγκέντρωση.

Η σεξουαλικότητα και η έκφρασή της είναι ένας τομέας πολύ σημαντικός, ιδιαίτερα σε άτομα που δεν δύνανται να δημιουργήσουν ολοκληρωμένες σχέσεις με το άλλο φύλο. Δεδομένου, ότι στα σχολεία δεν υπάρχει μάθημα το οποίο να διδάσκεται στα παιδιά, προτείνεται ο κάθε εκπαιδευτικός, εξατομικευμένα και σε συνεργασία με τους γονείς, να κάνει το καλύτερο δυνατό έτσι ώστε, το άτομο με αυτισμό να κατανοεί την έννοιά της, αλλά και να την εκφράζει με τρόπο, που να μην ντρέπεται γι' αυτό. 

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Η δυσλεξία στα πανεπιστημιακά έδρανα.

"Κοιτάζοντας πίσω στο χρόνο, είναι εύκολο να θυμηθώ τον δημόσιο εξευτελισμό, τη μαυρίλα στα χρόνια του σχολείου...κι απέχω πολύ από το να συγχωρήσω σήμερα τους "βασανιστές" μου. Δε θα αφήσω να μου ξεφύγει η ευκαιρία, γιατί πονάει πολύ. Θυμάμαι (μετά τη διάγνωση) ένα τρομακτικό παλιρροιακό κύμα ανακούφισης να με κατακλύζει. Δεν ήμουν "χαζός", "άχρηστος", "αργός", "τεμπέλης", "απελπισμένος", "καθυστερημένος". Είχα δυσλεξία και μπορούσα να κάνω κάτι γι' αυτό. Οι συνέπειες; Μαζί με τα συναισθήματα, ήρθε η αμφίβολη προοπτική να κλάψω δημόσια."

"Τα πρώτα μου συναισθήματα, όταν έμαθα ότι έχω δυσλεξία, ήταν ανακούφιση και θυμός. Ανακούφιση γιατί επιτέλους έδιωξα από πάνω μου το βάρος που κουβαλούσα τόσα χρόνια- τους χαρακτηρισμούς των δασκάλων μου που μου έλεγαν "να προσπαθώ περισσότερο" και να "μην είμαι τόσο τεμπέλης". Αλλά μετά ήρθε ένα κύμα θυμού. Δεν ήθελα να έχω δυσλεξία. Το να είμαι ένας φοιτητής μεγαλύτερος σε ηλικία από τους υπόλοιπους και χωρίς ακαδημαικά ή επαγγελματικά προσόντα, με δυσκόλευε αρκετά. Τώρα όμως έχω ένα παραπάνω πλεονέκτημα."




Τα συναισθήματα των ανθρώπων που έχουν δυσλεξία, είναι ανάμικτα και, κάποιες φορές, συγκεχυμένα. Τις περισσότερες φορές διαβάζουμε άρθρα που σχετίζονται με την διάγνωση, την αντιμετώπιση και τις στρατηγικές της δυσλεξίας αλλά και τα συναισθήματα των ανθρώπων αυτών, κατά τη σχολική ζωή τους. Τί γίνεται όμως όταν τα άτομα αυτά ακολουθούν ακαδημαική καριέρα;
Οι φοιτητές με δυσλεξία που εισέρχονται σε κάποια σχολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: 

  • σε εκείνους που είχαν διαγνωστεί στη σχολική ζωή τους και είτε είχαν λάβει, είτε όχι κάποια ειδική βοήθεια
  • κι σε εκείνους που πήραν τη διάγνωσή τους, μετά την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο. Σε αυτήν την περίπτωση, αξίζει να σημειωθεί, ότι στην χώρα μας, δεν υπάρχει, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η δυνατότητα πρώτης διάγνωσης από επίσημο φορέα, μετά την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο.

Φοιτητές προυπάρχουσα διάγνωση

Οι φοιτητές που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, βρίσκονται συνήθως σε καλύτερη θέση, από αυτούς που δεν έτυχαν ποτέ πλήρους αξιολόγησης. Δεδομένης της διαφορετικότητας της δυσλεξίας από άτομο σε άτομο, υπάρχουν ορισμένες ομοιότητες που χαρακτηρίζουν τα άτομα αυτά.
Μέχρι το 1980 στη Μ. Βρετανία, παιδιά που αντιμετώπιζαν δυσκολίες στην ανάγνωση και στη γραφή, θεωρούνταν "αργοί μαθητές" και "μαθητές που δεν προσπαθούν αρκετά". Ωστόσο, με την ψήφιση του πρώτου θεσμικού πλαισίου, σχετικά με τον Κώδικα Πρακτικής για τις Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες ενεργοποιήθηκε και εφαρμόστηκε ένα σχέδιο δράσης για βοήθεια και υποστήριξη, από εξειδικευμένο προσωπικό, σε παιδιά που δεν κατακτούν βασικές σχολικές δεξιότητες. Η δεκαετία του '90, ευαισθητοποιεί δασκάλους και γονείς, οι οποίοι αρχίζουν σιγά σιγά και συνδέουν συγκεκριμένες μαθησιακές συμπεριφορές με την πιθανότητα το παιδί να έχει δυσλεξία.
Προχωρώντας, λοιπόν οι μαθητές αυτοί, τις σχολικές βαθμίδες με την κατάλληλη βοηθητική στήριξη από εξειδικευμένο προσωπικό, είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν διευκολύνσεις, προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των εξετάσεων στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να πετύχαιναν βαθμολογία που αντικατόπτριζε τις πραγματικές τους ικανότητες. Η πιθανή λοιπόν, είσοδός τους στο Πανεπιστήμιο, με αντίστοιχες διευκολύνσεις (περισσότερο χρόνο στις γραπτές εξετάσεις, προφορική εξέταση, επιείκεια στα ορθογραφικά λάθη).

Φοιτητές που δεν έχουν διαγνωστεί κατά τη σχολική περίοδο.

Τα προαναφερθέντα πλεονεκτήματα, δεν είναι αυτονόητα για τους φοιτητές που ανήκουν σε αυτήν την ομάδα. Το γεγονός ότι δεν έλαβαν τα προηγούμενα χρόνια έγκαιρη διάγνωση της μαθησιακής τους δυσκολίας, τους στέρησε όλα εκείνα τα προνόμια, προκειμένου να τύχουν της βοήθειας εκείνης ώστε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός πανεπιστημιακού κύκλου σπουδών. Η έλλειψη συγκεκριμένων οδηγιών όσον αφορά το χρόνο και  το διάβασμα δυσχεραίνει την όλη διαδικασία. από την πλευρά των καθηγητών, τώρα, επικρατεί η αντίληψη ότι όλοι οι φοιτητές κατέχουν ήδη τις προαπαιτούμενες δεξιότητες, προκειμένου να φέρουν εις πέρας τις εργασίες και να επιτύχουν στις εξετάσεις, Απόρροια αυτού, είναι να αποφεύγουν να διδάξουν στους φοιτητές ακαδημαικές δεξιότητες, όπως τη βιβλιογραφική ανασκόπηση ή τις βιβλιογραφικές αναφορές σε μια εργασία. Η αναντιστοιχία των προσδοκιών των φοιτητών και των πεποιθήσεων των καθηγητών, μπορεί να προκαλέσει ένα άσχημο ξεκίνημα των φοιτητών στην ακαδημαική τους καριέρα.


Πώς ο δυσλεξικός μαθητής επιλέγει τον τομέα των σπουδών του;

Παρόλο που η ακαδημαική επιτυχία συμβατικά εξαρτάται από την ικανότητα ανάγνωσης και γραφής, υπάρχουν πολλοί τομείς σπουδών, στους οποίους οι φοιτητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν άλλες γνωστικές και προσωπικές ικανότητες. Ορισμένοι φοιτητές με δημιουργικότητα έλκονται από τις καλές τέχνες, έναν τομέα που δεν εστιάζει στο γραπτό λόγο. Άλλοι φοιτητές με δυσλεξία έχουν πολύ καλές ικανότητες συλλογισμού και είναι ικανοί να "συλλαμβάνουν" πολύπλοκες έννοιες, γεγονός που μπορεί να τους ωθήσει να γίνουν άριστοι μαθηματικοί ή φυσικοί.



Επαγγέλματα, επίσης, που χαρακτηρίζονται από έμφυτα συναισθήματα κατανόησης και ενσυναίσθησης, είναι τα ανθρωπιστικά. Πολλοί δυσλεξικοί άνθρωποι διακατέχονται από τέτοιου είδους συναισθήματα, με αποτέλεσμα να είναι μία λύση να αναδείξουν οι άνθρωποι αυτοί το χαρακτήρα και τις δυνατότητές τους. Ακόμη, κάποιοι άλλοι έχουν άριστες οπτικοχωρικές ικανότητες και μια έμφυτη τάση για τρισδιάστατο τρόπο σκέψης. Αυτοί οι φοιτητές, επιλέγουν ως αντικείμενα σπουδών, την τέχνη, τη μηχανολογία ή την αρχιτεκτονική και πολλοί από αυτούς έχουν διαπρέψει σε αυτά.
Σκοπός της έγκαιρης διάγνωσης της δυσλεξίας, είναι να αναδειχθούν οι δυσκολίες, αλλά και οι δυνατότητες των ατόμων αυτών, με σκοπό να έχουν μια σωστή πυξίδα για τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό, αλλά και να κάνουν ένα επάγγελμα στο οποίο δεν θα "δυσφορούν", αλλά θα έχουν συναίσθηση της προσφοράς τους.

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Οι bullies δε γεννιούνται, γίνονται!

Το θέμα του σχολικού εκφοβισμού, αποτελεί ένα από τα πιο καίρια κοινωνικά προβλήματα. Αν και το ζήτημα προυπήρχε, η όξυνσή του τα τελευταία χρόνια, το καθιστά ένα από τα πιο πολυσυζητημένα των τελευταίων ετών.

Το πολυπρισματικό αυτό φαινόμενο βρίθει συζητήσεων και απόψεων και τα ερωτήματα που γεννιούνται σε κάποιον που ακούει για το θέμα αυτό, είναι  ποικίλλα. 
Κατά την παρατήρηση περιστατικού bullying στο σχολικό περιβάλλον που εργάζομαι, η απάντηση συναδέλφου, όταν του είπα ότι είδα θύτη να ασκεί εκφοβιστικές ενέργειες στο θύμα, με καθήλωσε και με έκανε να θέσω πολλά ερωτήματα στον εαυτό μου. Η απάντησή του ήταν "Μακριά από αυτόν. Μη μπλέκεις!".

Οι θύτες είναι συνήθως άτομα που υπερέχουν είτε σωματικά, είτε κοινωνικά στο σχολικό περιβάλλον, είτε είναι πιο δημοφιλείς σε σχέση με αυτά. Οι bullies/ νταήδες δε γεννιούνται,  γίνονται. Παρά,  τη φαινομενική υπεροχή τους, στην πραγματικότητα έχουν υποστεί ή συνεχίζουν να υφίστανται κάποια μορφή υποτίμησης ή θυματοποίησης από το οικογενειακό περιβάλλον. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, την ανάγκη υπεροχής τους στον κοινωνικό χώρο.



Ψυχολόγοι τονίζουν, ότι ακρογωνιαίο λίθο για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού, αποτελεί η σχέση του με τη μητέρα. Η έλλειψη φροντίδας, προστασίας από εξωτερικά αρνητικά ερεθίσματα αλλά και ψυχολογικής στήριξης του παιδιού, δημιουργούν ένα αίσθημα ανασφάλειας κι αδυναμίας. Το παιδί αισθάνεται ευάλωτο κι ανίκανο να διαχειριστεί τα συναισθήματά του. Έτσι, όλο αυτό κρύβεται πίσω από ένα προσωπείο υπεροχής και δύναμης,  το οποίο,  άμα πέσει, υπάρχει ο φόβος ότι θα αποκαλυφθούν τα πραγματικά χαρακτηριστικά του και οι αδυναμίες του.



Ακόμη, σε περίπτωση, που οι γονείς εκφοβίζουν και είναι αυταρχικοί απέναντι στα παιδιά τους, προβάλλουν εικόνες τρόμου και φόβου. Έτσι, το παιδί δεν αντέχει να έχει αυτό το ρόλο και στο σχολείο και μετατρέπεται σε νταή που κυριαρχεί και  'υποδουλώνει' το θύμα του.

Προσωπικά, θεωρώ πως πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να αποδειχθούν τη δική τους εγγενή τρωτότητα και να συμβιβαστούν με τις ατέλειές τους, ξεπερνώντας το μίσος τους για τα περίεργα κι αδύναμα κομμάτια του εαυτού τους.

Η digital καθημερινότητα και η επιρροή της στα παιδιά Η σχέση που έχουν τα παιδιά με το διαδίκτυο χτίζεται από πολύ μικρή ηλικία  και σε αυτ...